Waar ik dacht dat ik aan de oostkust mensen uit allerlei verschillende landen zou gaan ontmoeten blijkt dat Australie eigenlijk Engeland is maar dan met mooi weer. Ik kom in elke plaats Engelse jongeren tegen die na hun highschool of universiteit de wereld rondtrekken op zoek naar werk en/of te ontsnappen van zoals zij zeggen 'boring England', ofwel saai Engeland. Naast onze westerburen zijn ook onze oosterburen goed vertegenwoordigd. Het verbaasde mij een beetje maar blijkbaar zijn Duitsers vervente reizigers.

Het is 30 juni wanneer ik de oostkust laat voor wat het is en het tijd wordt om de australische binnenlanden in te trekken (ofwel de australische outback). Er staat mij een bus rit te wachten van 30 uur die ik na enige twijfel toch maar heb opgedeeld in twee gedeeltes van 17 uur en 13 uur. Na het eerste gedeelte van 17 uur kan ik overnachten in een mijnwerkers stadje genaamd Mount Isa, waar dus echt helemaal niks te doen is. De eerste dag was vooral bijkomen van mijn busreis en de volgende dag zou ik waarschijnlijk gaan invullen met het kijken van films in het hostel.

Maar zoals zo vaak deze reis kon ik mijn plannen wederom gaan wijzigen. Bij toeval komt er een jongen aan in Mount Isa die in drie dagen in zijn eentje 3000 kilometer moet afleggen van Brisbane naar Alice Springs om op tijd te komen voor zijn nieuwe baan. Alsof dat al niet erg genoeg was had hij ook nog buikpijn en al twee dagen bijna niks gegeten. Hij klonk wanhopig en aangezien ik toch naar Alice Springs ging heb ik besloten om hem te helpen en ben achter het stuur gekropen. Daarnaast hadden we afgesproken dat we om de drie uur van rijders stoel zouden gaan wisselen en volle bak te gaan rijden waardoor hij op tijd konden komen voor zijn eerste werkdag. Het voordeel voor mij was dat ik geen benzine hoefde te betalen en ik mijn kilometers voor mijn bus nu kan bewaren voor een ander traject.

Na 13,5 uur rijden (1150 kilometer), hebben we drie dorpjes, twee walibi's, twee grote branden en een paard gezien, de rest van de omgeving bestaat uit bomen, bergen en een hoop zand. Toch heb ik kunnen genieten van een weg die je helemaal voor jezelf hebt. Je komt namelijk ongeveer 1 vrachtwagen en 1 auto per uur tegen. Een deel van dit traject noemen ze route 66 en doet mij denken aan de beroemde route in Amerika die je van Chicago naar Los Angeles brengt (hmm misschien moet ik die ook maar doen...). Ik krijg hier steeds meer het idee dat Australie een combinatie is van Engeland en Amerika.

Jeugd sentiment

Meer dan 10 jaar geleden zond de VARA een australische serie uit genaamd Flying Doctors. Dit ging over het leven van dokters, verpleegsters en een piloot die met behulp van een vliegtuig mensen proberen te redden in de binnenlanden van Australie. In Alice springs is een soort van museum gevestigd waar ze laten zien wat de Flying doctors precies doen en is er een tentoonstelling over de ontwikkeling van deze organisatie. Al met al zeer interessant en echt nodig wanneer er een levensbedreigende situatie plaatsvindt in de middle of nowhere. De afstanden zijn gewoon weg te groot om er met een ambulance op af te gaan.

Kamelen race

Op zaterdag ben ik samen met twee Nederlanders naar een kamelenrace geweest net buiten de stad. Kamelen zijn nou niet de tamste beesten en doen waar ze zelf zin in hebben, kortom je moet een echte waaghals zijn om hier op te gaan rijden. Eenmaal op de tribune blijkt dat voor ons twee nederlanders zitten die in 1958 zijn geemigreerd naar Australie. In die tijd was het een stuk makkelijker om te emigreren en waren er ook minder regels waardoor je als buitenlander makkelijker in een ander land kon vestigen. De man was er samen met zijn vrouw en ze waren een tour aan het maken door Australie. Ik vond het een prachtig verhaal en heb respect voor mensen die op een respectabele leeftijd nog willen gaan reizen.

De kamelen race was hilarisch en wij hebben een aantal mooie valpartijen gezien. De komende twee dagen is het vooral dingen regelen, uitzoeken en uitrusten voor mijn elf daagse tour door de outback en vanuit daar helemaal door te reizen naar Melbourne. Na deze tour zal ik weer iets gaan schrijven op mijn blog en hoop jullie weer te kunnen voorzien van een mooi verhaal.