Vanaf Chiang mai (Thailand) is het vrij makkelijk om naar Laos af te reizen. In ongeveer 5 uur bereik je de grens waar je met een 'long' boot naar de overkant wordt gebracht waar je vervolgens je visum kan halen voor een maand in Laos. Uiteraard moet je hier weer voor betalen en als je na 4 uur komt kost je dat nog eens een dollar extra. Inmiddels raak je hieraan gewend en reken ik glimlachend af en kan ik zonder problemen op zoek naar een hostel. De volgende dag heb ik een dag om uit te rusten voordat ik de gibon exprience ga doen.

Relaxt Laos

Al snel valt Laos op door de relaxte manier van leven. Er is bijna niemand die je probeert iets aan te smeren en als je iets wil eten of drinken moet je vaak even wachten omdat er niemand is of omdat de eigenaresse druk bezig is met haar kind. Ze hebben hier in ieder geval geen last van stress en als het vandaag niet komt dan komt het morgen wel is hier de manier van doen. Dit isop zich prima,al is het soms moeilijk om iets voor elkaar te krijgen. De volgende dag staat de nummer 3 van mijn to do list op het programma: de gibbon experience. Deze experience bestaat uit een aantal uren wandelen door de bossen om vervolgens door middel van kabelbanen je een weg te banen door dit beschermde natuurgebied. In de avond word je afgezet bij een treehouse waar je gaat overnachten. De volgende ochtend vroeg opstaan om hopelijk de beschermde gibbon te zien. Al snel bleek dat wij (de bewoners van treehouse 7 ofwel lucky number seven) geluk hadden en zelfs vier gibbons hebben mogen bewonderen op ongeveer 25 meter van onze treehouse. Er werd mij verteld dat dit niet vaak voorkomt om ze van zo dichtbij mee te maken. Na twee dagen kabelbanen, wandelen en gibbons spotten is het tijd om terug te gaan naar het dorp om vervolgens de bus te pakken naar Luang Prabang. Dit is een stad die op de Unesco lijst staat en er werd mij verteld dat dit een erg mooi stad moet zijn.

Vervoer

Waar ik al gewaarshuwd was voor het moeizame vervoer en vage papiertjes die als bus ticket moeten doorgaan blijkt al gauw dat dit hier altijd zo gaat en een of twee keer overstappen gebruikelijk is. Je wordt hier opgehaald door een busje vervolgens ga je naar het bus station, aldaar moet je overstappen op weereen ander busje. Iedereen in het busje is met stomheid geslagen, maar zo gaat het hier, efficient werken hebben ze in bijna heel azie nog niet uitgevonden. Toch verlopen mijn reizen prima en hebben mijn bussen de lokale anwb (denk niet dat ze die hier hebben) nog niet nodig gehad ondanks de behoorlijk verouderde bussen en de slechte wegen.

Na een helse 14 uur durende busreis en 1 uur slaap kom ik eindelijk aan bij een hostel om 6 uur in de ochtend. Daar heb ik nog een paar uur slaap gepakt alvorens ik de mogelijkheid om me in te schrijven voor een trip naar de Kuang si waterval 20 kilometer buiten Luang Prabang. Dit is een perfecte plek om even af te koelen en te genieten van het prachtige lichtblauwe water. Na twee dagen is het weer tijd om verder te reizen naar de volgende bestemming: Vang vieng, vooral bekend vanwege het tuben en het feesten. Hier heb ik drie dagen doorgebracht en was vooral leuk omdat je weer dezelfde mensen tegenkomt die je in Thailand hebt ontmoet. Na drie dagen tubenis het weer tijd om verder Laos in te trekken enheb ik samen met Roy (Nederlandse jongen uitGilze)besloten om uiteindelijk mijn weg te vervolgen naar cambodja om daar mijn nummer 2 op mijn to do list te zien: de tempels van angkor wat. Om daar te komen moet je eerst een tussenstop maken in de hoofdstad van Laos: Vientiane.Ik had van andere reizgersveel verhalen gehoord dat dit niet echt een leuke stad is om te verblijven. Hetviel mij mee, ikheb genoten van de relaxte sfeer en de aardige lokale bevolking.Dit kwam misschien ook wel doordat ertoevallig in hetweekend dat wij er waren een festival plaatsvond waarvan ik de naam alweer vergeten ben, maar wel erg gezellig was. Vanuit hier hebben we een vliegticket geboekt naar siem reap in cambodja, een stad vlakbij de tempels van angkor wat. Na 12 dagen Laos kan ik zeggen dat ik erg gecharmeerd ben van dit land.